Testamentum de Guncina Gunsaluiz

In nomine Patris et Filii et Spiritus sancti, amen. Quoniam in hac uita quasi hospites sumus et nemini nostrum sui exitus horam scire est datum, iccirco ego, famula Dei, Goncina, Gunsalui Menendi filia, timens ne morte preoccupata ab hac uita intestata recedam, auxiliante diuina gratia, iubeo testamentum de una particula mearum hereditatum facere. Audiui etenim Dominum per prophetam dicentem: «ue uobis qui copulatis domum ad domum et agrum agro coniungitis; numquid uos soli habitabitis in terra?»; et beatus Augustinus ait: «Diues cum dormierit nil secum aufert; aperit occulos suos et nichil inueniet». Hec et alia huiuscemodi documenta non surda aure audiens, timens diem extremi et [f. 18r] terribilis iuditii, iussi scribere cartam testamenti canonicis eclesiolanis, de hereditate mea propria quam habeo in uilla Cabanones subtus mons Castro, discurrente riuulo Agada. Do et testo in ipsa uilla, de hereditate quanta fuit de patre meo, Gunsaluo Menendi, medietate integra, suis antiquis terminatam, pro remedio anime mee et patris mei filiorumque meorum. Habeant iam dictam hereditatem ipsi suprascripti canonici a die mei obitus et fatiant de ea quicquid illis placuerit in perpetuum. Quod si forte ego aut filii mei uel de nepotibus meis seu propinquis uel extraneis hoc factum meum in aliquo corrumpere uoluerit, quantum auferre temptauerit cum quantum fuerit meliorata in duplum componat, et domino patrie duo auri libra; et qualiscumque persona fuerit, sit maledicta et exconmunicata et cum Iuda traditore in profundum inferni sit demersa. Facta karta seu testamenti series mense decembrio, era M.C.LXXX. Ego domna Goncina Gunsaluiz, que hanc kartam scribere iussi, sicut superius sonat, predictis canonicis, coram idoneis testibus roboro et confirmo. Qui presentes fuerunt: Pelagius, ts; Gunsaluus, ts; Didacus, ts. Iohannes notuit.