Testamentum de Villa Plana Sarriana

[f. 16r] In nomine Patris et Filii et Spiritus sancti, amen. Quoniam in hac vita quasi hospites sumus et nemini nostrum ultimam sui horam scire est datum, iccirco ego Sanchia Nuniz, timens ne morte preocupata ab hac vita | [f. 16v] intestata discedam, iubeo meas facultates disponere, gratia auxiliante divina. Audivi enim Dominum per prophetam dicentem: «ve vobis qui copulatis domum ad domum et agrum agro coniungitis; numquid soli vos habitatis in terra?»; et beatus Augustinus: «dives cum dormierit nichil secum affert; aperit occulos et nichil inveniet». Hec et alia huiuscemodi documenta sepissime audiens, iussi facere testamentum de mea hereditate propria, pro remedio anime mee et parentum meorum, ad ipsum (a) monasterium Sancti Salvatoris de Ecclesiola, videlicet quinque casalia integra in ipsa Villa Plana que numcupatur Sarriana. Dono illa et testo alacri vultu et spontanea volu[n]tate ad sustentationem cano[ni]corum ibidem degentium. Habeant et possideant illam ipsi et illorum successores bonam et sanctam vitam ducentes, iuri quieto temporibus seculorum. Si vero aliquis homo in tantum fuerit ausus quod contra hoc meum testamentum inrupendum aut in aliquo minue[n]dum temere venire presumat, quisquis ille fuerit, sive de mea progenie seu ex aliena, quantum auferre presumpserit in duplum ipsis canonicis conponat et unam libram purissimi auri, et aliud tantum regie potestati et iudicatum; et insuper sit excommunicatus et maledictus in se[m]piternum et cum Iuda qui Dominum tradidit, penas lugeat inferni. Factum testamentum mense maio, era M^a. C. LXX^a. IIII. Ego Sanchia Nuniz, que illud scribere iussi, propria manu coram bonis hominibus roboro et confirmo. Pro testes: Petrus, ts; Menendus, ts; Didacus, ts. Pelagius notuit.