Testamentum de Garsia Gunsalui Netu

In Christi nomine. Ego Garsia Gunsaluiz diem mortis mee et iram districti iudicii nimium pertimescens et Salomonem dixisse quod diues cum dormierit nichil secum affert, cum occulos aperuerit nichil inueniet, ne inopinata preocupatus morte intestatus hinc male discedam, iussi facere cartam testamenti, sicut et fatio, monasterio Sancti Saluatoris Ecclesiole et senioribus ibi commorantibus, de tota mea parte integra de ecclesia de Sisualdi et de ecclesia de Cortegaza et de ecclesia de Anta et de ecclesia de Sesmondi. Quantum in illis michi aduenit ex meis parentibus siue de ganantia, totum integrum grato et ilari uultu, testo et concedo ipso prefato monasterio cum omnibus destris suis perpeturum habitarum, pro remissione anime mee parentumque meorum. Habeatis illas firmiter uos et omnes uestri successores iuri quieto temporibus seculorum, ita ut ab hac die et termino de mee potestatis iure sint abrase et in potestate et dominio uestro tradite et confirmate. Si uero, quod minime credo, hoc meum factum disturbare uel contradicere aut irrumpere aliquis [f. 23r] ausus fuerit, pro sola audatia, quisquis fuerit, siue propinquus sit seu extraneus, maledictus et excommunicatus sit et a sancte Ecclesie liminibus separatus et Dei omnipotentis maledictionem et iram in die ire incurrat et cum Iuda traditore inferni sustineat penas; et tantum ipsis senioribus uel eorum successoribus in duplum componat quantum auferre temptauerit, et domino patrie aliud tantum et iudicatum. Facta carta seu testamenti series mense sebtembrio, era M.CC.I. Ego Garsia Gunsaluiz, qui illam iussi scribere, coram idoneis testibus concedo et propria manu roboro et confirmo ipso monasterio. Pro testibus: Petrus, ts; Martinus, ts; Pelagius, ts. Pelagius notuit.