Testamentum Anta Pelagio Inueandiz.

In nomine Patris et Filii et Spiritus sancti, amen. Quoniam in hac uita quasi hospites sumus et nemini nostrum sui exitus horam scire est datum, iccirco ego Pelagius Inueandiz, timens ne morte preocupatus ab hac uita intestatus recedam, auxiliante gratia diuina, fatio cartam testamenti monasterio Sancti Saluatoris Ecclesiole mee hereditatis [f. 24r] quam habeo in uilla Anta et in Casai de Eita. Do et testo in supradictas uillas quantam hereditatem habeo ex parte auiorum et parentum meorum seu de gaantia cum omnibus suis prestimoniis, ubicumque eas inuenire potuerint habitatores ipsius monasterii Ecclesiole, suis antiquis terminis determinatas. Habeant et possideant eas et fatiant de illis quicquid uoluerint et quod illis placuerit in perpetuum. Quod si forte ego uel ex meis filiis uel propinquis seu extraneis hoc meum factum aliquis in aliquo corrumpere uoluerit, quantum auferre temptauerit tantum in duplo componat ⁽¹⁾ et melioratum, et domino patrie aliud tantum; et quicumque fuerit, sit maledictus et excommunicatus et cum Iuda traditore in profundum inferni dimersus. Facta carta seu series testamenti mense ianuarii, era Mª.C.LXXXª.IIIª. Ego Pelagius Veandiz, qui hanc ⁽²⁾ cartam scribere iussi, coram idoneis hominibus et testibus iuridicis roboro et confirmo. Qui presentes fuerunt: Diagu, ts; Menendus, ts; Pelagius, ts. Petrus presbiter.