De Parada de Monte

[f. 15r] De Parada de Monte. |

[f. 15v] (Christus). In nomine domini nostri Iesu Christi et beate Marie semper uirginis omniumque sanctorum. Ego Alfonsus Pelaiz et uxor mea Urracha Didaci uobis abbati Fernando et omni uestro conuentui omnibusque successoribus uestris de monasterio Fenalis facimus cartam testamenti de hereditate nostra propria quam comprauimus de Goina Midici et de Petro Nunici, de Pelagio Nunici consoprini eius, scilicet octaua de Parada. Deinde ego Alfonsus Pelagii una cum fratribus et suprinis meis habemus quartam partem illius hereditatis supradicte Parade et ego Alfonsus habeo mihi duos quiniones, I meum et Aluario Pelagii (a) fratre meo, quia dominus noster rex Alfonsus omnem hereditatem et portionem suam dedit mihi in hereditatem. Obinde ego Alfonsus Pelagii et Menendo Pelais una cum sororibus nostris, ego Fernandus Iohannis cum fratre meo, ego Martinus Bernardiz cum sororibus et suprinis meis, ego Petrus Petridis una cum fratre meo Gomice, sororibus ac suprinis nostris, ego Petrus Garsie et Alfonsus Garsie cum fratribus et sororibus nostris, ego Maior Menendici et Onega Menendici, ego Maria Pelagii, ego Orraca Petridis una cum sororibus meis, nos omnes supradicti damus uobis omnem iam supradictam hereditatem prout eam inuenire potueritis pro remedio animarum nostrarum ac parentum nostrorum. Et sunt termini eius per Mourilon et deinde ad currus de Aprilis et inde a Feruentia et exinde ad Spartiaquas et deinde descendit per fluuium Manidure et fer in Mour. Habeatis igitur eam et possideatis iure hereditario in perpetuum. Quod si aliquis uenerit uel uenimus qui hoc factum nostrum infringere temptet, sit maledictus et excomunicatus et cum Iuda traditore in inferno dampnatus. Facta karta testamenti sub era Mª CCª XXIª, mense septembris, regnante rege Alfonso in Portugale, episcopo Beltrano in sede Tude, archidiaconus Garsie, in Ualadares Pelagio Suariz. Nos omnes supradicti ac ceteri consanguinei nostri coram fidelibus testibus in hac carta propriis manibus roboramus. Qui presentes fuerunt: Petrus testis, Menendus testis, Iohannes testis.
Pelagius qui notuit (signum).