De Onegildi

[f. 19r] In Christi nomine. Ego Maior Nuniz tibi abbati Martino de Fenalibus et omni tuo conuentui, nullo me cogente sed gratia Dei, fatio cartam et scriptum de hereditate mea propria quam habeo ex parte auorum meorum pro remedio anime mee, deinde in mea necessitate quatinus pro posse uestro me in uita mea contineatis. Do illam hereditatem et etiam corpus meum concedo et testor tuo monasterio de Fenalibus, ita ut de hodie die de meo iure sit ablata et in tuo confirmata et ipsa hereditas est sita in loco predicto Onegildi, sub monte de Seixo, discurrente riuulo de Uilela ad Mineum. Concedo illam et testor cum suis terminis per ubi illam potueris | [f. 19v] inuenire. Si quis tamen aliquis homo tam de meis quam de aliis uenerit qui hanc cartam frangere uoluerit, sit a Deo maledictus et excommunicatus et cum Iuda in inferno penam habeat et fiat ante faciem Dei sicut puluis ante faciem uenti et non audiat uocem Dei in die iudicii, “Uenite, beneditci”, sed illam audiat “Discedite a me, maledicti”, et etiam pariat regi uoci unam hereditatem, sicut iudicatum est, duplatam uel quantum fuerit melioratam. Facta carta donationis et confirmationis sub era Mª CCª XXª Vª et quotum VIº kalendarum decembris, in diebus Sancii regis Portugalie, in Ualadares Pelagius Suariz, in sede Tudensi episcopus Beltranus, archidiaconus Garsias. Ego Maior Nuniz tibi abbati Martino de Fenalibus et omni tuo conuentui hanc cartam propria manu roboro.
Qui presentes fuerunt: Petrus, Iohannes, Pelagius testes.
Petrus presbiter, Fernandus presbiter, Iohannes presbiter confirmant.
Petrus qui notuit (signum).