De Sancto Martino

[f. 84v] In nomine sancte et indiuidue Trinitatis. Ego Alfonsus Iohannis uobis domno Petro abbati Sancte Marie de Fenalibus omnique conuentui uestro fatio cartam testamenti post obitum meum de hereditate mea propria quam comparaui de Suerio Todoniz pro XXXª aureos et habet iacentia in uilla que uocatur Sanctus Martinus de Latronibus, scilicet unum casale quod uocatur Autario. Do et concedo ipsam hereditatem per ubi | [f. 85r] eam melius potueritis inuenire cum omnibus suis terminis, ingressibus et regressibus et cum (a) pascuis et aquis, ob remedium anime mee et ut semper habeatis me in mente et in uestra oratione. Habeatis uos et omnes successores uestri qui in ipso monasterio Deo seruierint ipsam hereditatem et faciatis de ea quicquid placuerit uobis imperpetuum. Et si aliquis homo uenerit tam ex propinquis meis quam de extraneis qui hoc pactum meum temptare uoluerit, sit maledictus et excommunicatus et cum Iuda traditore in inferno condempnatus et insuper quantum inquisierit tantum in duplum reddat et domino terre, aut cui uocem uestram pulsauerit, centum aureos exsoluat; carta maneat in suo robore. Facta carta uenditionis et donationis sub era Mª CCª XXª VIIIª, VIº idus ianuarii, regnante domno Alfonso in Legione, episcopo Petro in sede Tudensi, archidiaconus Petrus, dominante terre Sancti Martini Pelagius Arie. Ego supradictus Alfonsus, qui hoc scriptum iussi facere, coram testis istis manibus roboro.
Iohanes, Petrus, Pelagius testes.
Iohannes qui notuit (signum).