Testamentum de Suerio Barba

In nomine Patris et Filii et Spiritus sancti. Quoniam in hac uita quasi hospites sumus et nemini nostrum sui exitus horam scire datur, iccirco ego Suerius, presbiter, qui dicor Barua, timens ne morte preocupatus ab hac breui uita non bene discedam, fatio kartam testamenti ipsis canonicis Sancti Saluatoris Ecclesiole de tota mea hereditate quam habeo in uilla dicta Azeuedo, subter illam stratam mauriscam; et si deinceps aliam adquirere potuerim, et omnes meas facultates quas ad diem discessus mei do et concedo predicto loco, pro remedio anime mee. Et tali conuenientia et pacto ut, dum mater mea post me uixerit, recipiat fructum de ipsa hereditate per manum canonicorum; frater uero meus qui in illa habitat [fol. 100], de plantatura quam ibi plantauerit, de terra etiam quam deuirginauerit ⁽¹⁾, quintam partem reddat ipsis canonicis; de cetero fatiat quod in usu est in ipsa uilla; merendal uero et eiradiga nemini reddat sed sibi reseruet. Quantum autem corrumpere uel disturbare uoluerit totum in duplum componat, et domino terre aliud tantum, ille qui aduersus hoc meum testamentum uenerit, tam ego quam propincus meus seu extraneus sit. Corpus uero meum ibi sepelire omnino iubeo. Et ille qui ausus fuerit hec prescripta contradicere uel infringere omnia in duplum componat et quecumque persona fuerit sit maledicta et excommunicata et cum Iuda traditore dampnata. Facta carta testamenti mense aprilis, era M.C.LXXX.III. Ego Suerius presbiter illam coram idoneis testibus confirmo et propria manu r+oboro. Qui presentes fuerunt: Pelagius, ts; Didacus, ts; Menendus, ts. Godinus notuit.